روابط خانوادگی،کیفیت زندگی و تاب آوری بین دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه / بیش فعالی و دانش آموزان عادی

زمینه و هدف: اختلال نقص توجه / بیش فعالی، اختلال مزمن و آسیب زایی است که از کودکی تا بزرگسالی ادامه می یابد. دانش اموزان مبتلا به اختلال نقص توجه / بیش فعالی در مقایسه با دانش اموزان عادی از نظر شاخصه های مهمی با هم تفاوت دارند. لذا هدف پژوهش حاضر مقایسه روابط خانوادگی، کیفیت زندگی و تاب آوری  بین دانش آموزان مبتلا به ADHD  و دانش آموزان عادی بود. روش بررسی : پژوهش حاضر، پس رویدادی از نوع مقطعی - مقایسه‌ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه  شهر اردبیل که دارای اختلال نقص توجه توام با بیش فعالی بوده و در سال تحصیلی (1393-1392)  در شهر اردبیل مشغول به تحصیل هستند بود. نمونه این پژوهش، شامل 160 دانش آموز دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و بهنجار بودند (80 نفر دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و 80 بهنجار) که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در پژوهش حاضر جهت جمع آوری داده‌ها از مقیاس تشخیصی کوتاه اختلال نقص توجه/ بیش فعالی بزرگسالان کانزر، پرسشنامه محیط خانوادگی شیفر، پرسشنامه کیفیت زندگی و مقیاس تاب آوری کونرو و دیوید سون استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها  از آزمون تحلیل واریانس چند متغیریMANOVA استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و دانش آموزان عادیاز لحاظ روابط خانوادگی، کیفیت زندگی و تاب آوری  تفاوت معناداری وجود دارد . به گونه ای که دانش آموزان عادی از روابط خانوادگی پایدار تر، کیفیت زندگی بالاتر و میزان تاب آوری بیشتری نسبت به دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه / بیش فعالی برخوردارند. نتیجه گیری:  می‌توان چنین نتیجه گرفت که با آگاهی‌رسانی در مورد ارتباط این متغیرها با یکدیگر و تاثیر گذاری اینعوامل در ایجاد و تداوم این اختلال و همچنین با آموزش شیوه‌های مناسب تربیتی به والدین این افراد، می‌توان زمینه رشد و زندگی  مناسب تری را برای این افراد فراهم کرد. واژگان کلیدی:روابط خانوادگی، کیفیت زندگی، تاب آوری، اختلال نقص توجه/ بیش فعالی.